Wskutek ucisku przez nią pęcherzyk gazowy stopniowo maleje do rozmiarów niewielkiej luki okrągławej lub jajowatej. Luka wypełnia się stopniowo tkanką ziarninową i wreszcie zarasta zupełnie, tak iż w miejscu dawnego pęcherzyka gazonośnego pozostaje ognisko włókniste, początkowo o ostrych granicach, a z czasem zlewające się z otoczeniem. W miarę zanikania torbielek w miejscach bliższych światła jelita sprawa posuwa się coraz głębiej: gaz rozsuwa pęczki mięsne, przedziera warstwę sprężystą podsurowiczą i gromadzi się w postaci groniastych guzów pod otrzewną. Przebieg pęcherzycy jelit jest nader powolny, przewlekły, zależny, najprawdopodobniej, od ustawicznego działania czynnika przyczynowego. Z ustąpieniem przyczyny sprawa może powoli niejako wygoić się, pozostawiając jednak w tkankach mniej więcej wyraźny ślad w postaci ogniska włóknistego, zmian w tkance sprężystej, a nawet dostrzegalnych gołym okiem zmian w otrzewnej. Objawy. Pęcherzyca jelit może nie wywoływać żadnych objawów albo są one nieznaczne i nietypowe, zazwyczaj zamaskowane przez inną równoczesną chorobę. W jednym z opisanych przypadków stwierdzało się obok rozdętego żołądka na prawo od wyrostka mieczykowatego sprężysty guz wielkości pięści, a obmacywaniem przez odbytnicę – takie same masy sprężyste w małej miednicy. Rozpoznanie. Pęcherzycę jelit rozpoznaje się dopiero na operacji lub podczas badania zwłok. Leczenie w pęcherzycy jelit jest objawowe. Niektórzy polecają leczenie chirurgiczne, mianowicie wygniatanie i nakłuwanie pęcherzyków lub wycinanie pętli jelitowych, zajętych sprawą chorobową. Jak słusznie zauważa Ciechanowski, takie postępowanie nie jest celowe, ponieważ nie zapobiega ustawicznemu tworzeniu się nowych pęcherzyków gazonośnych. [przypisy: psychiatra poznan, psycholog warszawa, Kabiny Sanitarne ]